This HTML5 document contains 420 embedded RDF statements represented using HTML+Microdata notation.

The embedded RDF content will be recognized by any processor of HTML5 Microdata.

Subject Item

dbr:Anecdote

rdf:type

dbo:Book dbo:MusicGenre dbo:Work dbo:WrittenWork owl:Thing dbr:Account

rdfs:label

Anekdota Anecdote Aneddoto Исторический анекдот 일화 (이야기) نوادر Anekdote Anekdot Anekdot 轶事 逸話 Ανέκδοτο Anegdota Anekdote Anecdote Anekdoto Anécdota Anècdota

rdfs:comment

An anecdote is "a story with a point", such as to communicate an abstract idea about a person, place, or thing through the concrete details of a short narrative or to characterize by delineating a specific quirk or trait. Occasionally humorous, anecdotes differ from jokes because their primary purpose is not simply to provoke laughter but to reveal a truth more general than the brief tale itself. Anekdoto estas mallonga, kurioza aŭ sprita rakonto, rilata ofte al konata historia aŭ vivanta persono kaj kiu havas ian -ofte humuran– kulminon. Diferenciĝas el normala rakonto pro ties mallongeco kaj de aliaj similaj tipoj de rakontoj pri nur humura celo, sen instruintenco. 轶事（英語：anecdote），也称作逸事、軼聞，指的是大多数人可能并不知道的趣事，或者未经出版发行的一些奇异事情。 轶事经常是基于一件真实的事情，涉及的人物无论是否有名都是真实存在的。然而，随着时间的推移，轶事经过互相传播逐渐修改成脱离原意，但仍编得“足够真实”使人相信。有时候轶事并不是笑话，这是因为他们的主要目的不單純是引人发笑，而是揭示比故事本身简短的道理。诺瓦利斯提出了“轶事是历史的元素 — 一段历史的成份或警句”的说法。 Eine Anekdote (griechisch ἀνέκδοτον, anékdoton, „nicht herausgegeben“) ist eine kurze, oft geistreiche oder witzige Schilderung einer bemerkenswerten oder charakteristischen Begebenheit, meist im Leben einer Person. Die drei wichtigsten Merkmale der Anekdote sind die scharfe Charakterisierung einer oder auch mehrerer Personen, die Reduktion auf das Wesentliche und die Pointe. Darüber hinaus wird beispielsweise in der Medizin ein Kenntnisstand als „anekdotisch“ bezeichnet, der auf unsystematisch gewonnenen einzelnen Berichten beruht. Anekdota gertaera nahiz pertsona bati buruz kontatutako istorio laburra da, bitxikeriaz edo harrigarria izateagatik aipatzen dena eta maiz umore eta beldurrezko osagaiak dituena. Literaturan askotan erabiltzen den erretorikazko figura da, digresio moduan erabiltzeko. Une anecdote du grec α préfixe privatif et εκδοτος : non publié, inédit, est une particularité historique, un trait de mœurs ou de caractère, un détail secondaire de l’action, une petite histoire qui se raconte plaisamment et se retient aisément car faisant appel aux sentiments : humour, horreur, etc. et dont la transmission orale est, en conséquence, aisée. Anekdot (grekiska: Ἀνέκδοτα Anékdota, icke-utgiven) är en kortare, ofta humoristisk, redogörelse av en händelse, vanligen med någon form av slutpoäng. Det är en kort och uddig berättelse om en mer eller mindre märkvärdig tilldragelse eller om ett karaktärsdrag, ett träffande yttrande, en egenhet hos en person eller just själva tinget kopplat till berättelsen. I vetenskapliga sammanhang är en anekdot ett enskilt exempel som används för att styrka ens påståenden. Anekdotisk bevisföring anses inom naturvetenskap allmänt sämre än vetenskaplig bevisföring framtagen genom deduktion. Una anècdota és un conte curt que narra un incident interessant o entretingut, una narració breu d'un succés curiós. Sempre està basada en fets reals, un incident amb persones reals com personatges, en llocs reals. Tanmateix, amb el pas del temps les petites modificacions realitzades per cada persona que l'explica poden derivar en una obra fictícia, que segueix sent explicada però que tendeix a ser més exagerada. Истори́ческий анекдо́т — короткая поучительная история из жизни. История обязательно должна происходить с реальными людьми, в реально существующих местах, и базироваться на реальной жизни. Исторический анекдот не является разновидностью анекдота. Исторический анекдот не обязательно является смешным и, в любом случае, юмор не является самоцелью. «Ἀνέκδοτα» (греч. «неизданное») назывался посмертно опубликованный труд Прокопия Кессарийского, направленный против императора Юстиниана и его жены Феодоры (VI в.). И дней минувших анекдотыОт Ромула до наших днейХранил он в памяти своей. Anegdota (gr. τὸ ἀνέκδοτоν, to anekdoton „nieopublikowane” od ἀν-, an- „nie-” i ἔκδοτος, ékdotos „opublikowane”, z ἐκ-, ek- „na zewnątrz” i δίδωμι, dídōmi „daję”) – krótka forma literacka, zawierająca prawdziwe lub zmyślone opowiadanie o zdarzeniu z życia znanej postaci, żyjącej albo historycznej, lub z życia określonego środowiska czy grupy społecznej. Anegdota ma wydźwięk humorystyczny, może jednak zawierać również pierwiastki dydaktyczne. Charakterystyczną cechą gatunku jest wyraziste zakończenie i obecność niespodziewanej puenty. Anegdoty mogą być fragmentami większych utworów literackich, np. wspomnień, listów i biografii. W średniowieczu często stanowiły część kazań. Una anécdota (del griego antiguo ἀνέκδοτον, anékdoton, no publicado) es la breve exposición de incidentes curiosos, interesantes o entretenidos.​ Por lo general humorísticas, las anécdotas no son chistes, pues su principal propósito tiene un trasfondo moralizante, lo que podría acercarla más a la parábola que a la fábula. Tampoco es una metáfora ni tiene una moraleja.​ النوادر ومفردها نادر أو نادرة وهي الاشياء التي يقل وجودها أو حدوثها، فالنوادر من المعادن هي نفائسها، وكذلك النوادر من الأحداث نفائسها وأكثرها تسلية وإمتاعا، وبذلك أطلق على الأحداث الغريبة الوقوع والممتعة نوادر. كذلك سميت نوادر أبو نواس ونوادر الجاحظ ونوادر جحا وغير ذلك. نستطيع ان نسمي النوادر بالحكايات الشعبية الممتعة (الفلكلور) والمتوارثة من جيل إلى جيل. Een anekdote is een kort onthullend verhaal over een opmerkelijk voorval dat veelal een fenomeen of karaktereigenschap moet verklaren. Als zodanig is het onderdeel van het anekdotisch bewijs en wordt het vanwege de wet van de kleine getallen gezien als een matige onderbouwing van een hypothese. Om een wetenschappelijke uitspraak te kunnen doen, is meer data nodig zodat de wet van de grote getallen in werking kan treden. Overigens hoeft zelfs in dat geval een sterke correlatie niet te betekenen dat er sprake is van causaliteit en geldt ook dit nog niet als wetenschappelijk bewijs. Ondanks dit alles kunnen anekdotes waardevol zijn voor wetenschappelijk onderzoek omdat de observaties van opmerkelijke voorvallen kunnen dienen als beginpunt van onderzoek volgens de wetenschappelijke methode. Anekdot adalah sebuah cerita singkat dan lucu atau menarik, yang mungkin menggambarkan kejadian atau orang sebenarnya. Anekdot selalu dikaitkan dengan tanggapan terhadap fenomena sosial. Sebuah anekdot merupakan sarana penyampaian pesan dan kritikan terhadap fenomena sosial melalui kemasan cerita lucu namun sarat makna. Anekdot selalu disajikan berdasarkan pada kejadian nyata namun, seiring berjalannya waktu modifikasi pada saat penceritaan kembali dapat mengubah sebuah anekdot tertentu menjadi sebuah fiksi, sesuatu yang diceritakan kembali tetapi "terlalu bagus untuk nyata". Terkadang menghibur, anekdot bukanlah lelucon, karena tujuan utamanya adalah tidak hanya untuk membangkitkan tawa, tetapi untuk mengungkapkan suatu kebenaran yang lebih umum daripada kisah singkat itu sendiri, atau un Το ανέκδοτο είναι μια σύντομη, αποκαλυπτική αφήγηση ενός μεμονωμένου ατόμου ή ενός περιστατικού. Περιστασιακά εύθυμα, τα ανέκδοτα διαφέρουν από τα αστεία, επειδή ο πρωταρχικός σκοπός τους δεν είναι απλά να προκαλέσουν γέλιο αλλά να αποκαλύψουν μια γενικότερη αλήθεια, χαρακτηρίζοντας κάποιο άτομο, αποκαλύπτοντας συγκεκριμένες ιδιορρυθμίες ή χαρακτηριστικά, πρόσωπα, τόπους ή πράγματα, μέσα από τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες μιας σύντομης αφήγησης. 逸話（いつわ、英: anecdote）とは、世間や世人にあまり知られていない興味深い話、世人の目から逸した（逃れた）話のこと。 일화(逸話)는 세상이나 세상 사람들에게 잘 알려지지 않은 흥미로운 이야기, 세인의 눈에서 벗어난 이야기이다. 특정 인물이나 사물에 얽힌 흥미로운 이야기가 많다. 동의어로 한국어/일본어식 영어인 에피소드(episode)가 있다. Un aneddoto è un episodio di carattere storico ma marginale e poco noto o caratteristico relativo a un evento o a un personaggio rilevante (una "curiosità"). Può assumere la forma di aforisma o breve racconto all'interno di un discorso più ampio. Il termine deriva dal greco anékdotos, che significa letteralmente "inedito", quindi ignoto ai più, che in origine indicava appunto gli scritti non pubblicati o mantenuti segreti. Gli scritti satirici o giornalistici utilizzano spesso l'aneddoto come un ingrediente utile per arricchire la cronaca o la critica.

owl:sameAs

dbr:Anecdote dbpedia-nl:Anekdote dbpedia-ar:نوادر dbpedia-fr:Anecdote dbpedia-es:Anécdota n39:4142399-9 dbpedia-zh:轶事 dbpedia-de:Anekdote dbpedia-pl:Anegdota dbpedia-it:Aneddoto dbpedia-el:Ανέκδοτο dbpedia-ja:逸話 dbpedia-io:Anekdoto dbpedia-ka:ანეკდოტი n67:ಆಖ್ಯಾಯಿಕೆ n68:Anekdote dbpedia-ms:Anekdot dbpedia-nn:Anekdote dbpedia-no:Anekdote dbpedia-ro:Anecdotă dbpedia-simple:Anecdote dbpedia-sl:Anekdota dbpedia-sq:Anekdota dbpedia-sr:Анегдота n77:Anékdot n78:Anekdota dbpedia-tr:Anekdot n81:Tarixiy_latifa dbpedia-eu:Anekdota dbpedia-id:Anekdot n84: dbpedia-sv:Anekdot dbpedia-hu:Anekdota dbpedia-da:Anekdote dbpedia-fi:Anekdootti dbpedia-et:Anekdoot n90:02dc69 dbpedia-az:Anekdot dbpedia-ca:Anècdota dbpedia-cy:Anecdot dbpedia-eo:Anekdoto dbpedia-fa:حکایت_لطیفه‌وار dbpedia-fy:Anekdoate dbpedia-he:אנקדוטה dbpedia-hr:Anegdota dbpedia-vi:Giai_thoại n103:rLsH n104:آنئکدوت dbpedia-ru:Исторический_анекдот wd:Q193206

foaf:topic

n4: n5: dbr:Samuel_Conway dbr:Compton_Wynyates dbr:Șerban_Cioculescu dbr:Anecdotes dbr:Dialogue n9: dbr:The_Wisdom_of_Crowds dbr:Antiques_Roadshow dbr:Auditory_integration_training dbr:Islamophobia_in_the_United_Kingdom dbr:Kir_Ianulea dbr:Toastmaster dbr:Wine_humour dbr:Edgar_Cayce dbr:Rabbah_bar_Nahmani dbr:Van_Wyck_Brooks n15: dbr:Pathos dbr:Arthur_Ludwich dbr:Leo_Rosten n18:_Prochnow dbr:Užican_dialect dbr:Al-Jahiz dbr:Ion_Roată dbr:Civic_virtue dbr:Football dbr:Tabernanthe_iboga n19: n20:Class_P_--_Language_and_Literature dbr:Mariano_da_Alcamo n22: n23:s_War dbr:Sikhism_in_the_United_Kingdom dbr:Cilibi_Moise dbr:The_Secret_Life_of_Walter_Mitty dbr:Yeralash dbr:List_of_The_Goon_characters dbr:Anecdotes_of_the_Late_Samuel_Johnson dbr:Boiling_frog dbr:Classic_Mac_OS dbr:Rebecca_Heflin n24: n25: dbr:Exemplum dbr:Kalā dbr:Grandmaster_of_Demonic_Cultivation n26:_Riga n27: n28: dbr:10th_century_in_literature dbr:Forced_conversion dbr:Hagiography dbr:Eleanor_Estes dbr:Glossary_of_literary_terms dbr:Silver_Donald_Cameron dbr:Constitution_of_Wisconsin n29:s_gun dbr:List_of_megafauna_discovered_in_modern_times dbr:Eifel dbr:The_Exploits_of_the_Incomparable_Mulla_Nasrudin dbr:Schischyphusch_oder_Der_Kellner_meines_Onkels dbr:Autism_therapies n33: dbr:Mihail_Kogălniceanu n34:_1st_Baronet n35: dbr:Korkoro dbr:History_painting dbr:A_Short_Walk_in_the_Hindu_Kush dbr:Ferry_Farm dbr:Haridas_Kesaria dbr:Ion_Luca_Caragiale n37:s_Soup_Cans dbr:Glossary_of_rhetorical_terms dbr:The_Seven_Sisters dbr:Progymnasmata dbr:The_Last_Great_American_Dynasty dbr:Wine_and_food_pairing n38: dbr:The_Austere_Academy dbr:Fear_of_Physics dbr:Finn_Bø dbr:23_enigma dbr:Slovene_fiction dbr:Odd_Nerdrum dbr:Þáttr_Ólafs_Geirstaða_Alfs dbr:George_Gund_II dbr:Jim_Jefferies n40: n41: dbr:Beatrice_Shilling dbr:Index_of_literature_articles n42: dbr:Horia_Gârbea dbr:Franz_Antel dbr:Plutarch dbr:When_God_Writes_Your_Love_Story n43:D dbr:Short_story n44: dbr:Touch_assist dbr:Anecdotal_value dbr:Nicholas_Bozon dbr:Rivalry_between_Cologne_and_Düsseldorf dbr:Anecdota dbr:Brain_types n45: dbr:The_Ballad_of_the_Flexible_Bullet dbr:Milutin_Milanković dbr:History_of_education_in_Korea dbr:News_style n46: dbr:National_myth dbr:House_of_Grimaldi dbr:Föhr_North_Frisian dbr:Fitil n47:Or dbr:Berç_Türker_Keresteciyan dbr:Calambur dbr:How_Some_Children_Played_at_Slaughtering dbr:Analytics_in_higher_education dbr:Triumph_TR7_Sprint dbr:Thomas_Brownrigg dbr:Robert_Kiyosaki dbr:Antiquarian dbr:Alfredo_Zalce dbr:Çenebaz_Osman_Efendi n48: dbr:Captain_Pronin wikipedia-en:Anecdote dbr:Chloroquine_and_hydroxychloroquine_during_the_COVID-19_pandemic dbr:Qatari_folklore dbr:101_Zen_Stories dbr:Michael_Curtiz n51: dbr:Satire dbr:Egon_Friedell dbr:Head_above_Water n52:s_Podgrams dbr:Violet_Parr dbr:King_Canute_and_the_waves dbr:Erzgebirgisch dbr:Gretchen_Quie n54:_Nicolăescu-Plopșor dbr:Ion_Călugăru dbr:The_Government_Inspector dbr:Mainz_Anonymous dbr:Hailu_Tekle_Haymanot dbr:Nicolae_Constantin_Batzaria dbr:In_This_Skin dbr:Hwanbyeokdang dbr:Vicente_García dbr:Arthur_Szyk dbr:The_Barrelman n57:_Zen_Bones dbr:Aches_and_Pains dbr:Let_them_eat_cake dbr:Wine_Harbour_Gold_District n58:_Green dbr:Eric_and_the_Dread_Gazebo dbr:False_Memory_Syndrome_Foundation n59:s_Mustache dbr:Mass-Observation dbr:Features_of_anecdote dbr:Victor_Pelevin dbr:Essay dbr:Far_Cry_5 dbr:Diggnation dbr:Shaggy_dog_story dbr:Love_jihad dbr:Adel_Al-Hussain dbr:Albert_Kidd dbr:Justus_Hiddes_Halbertsma dbr:Abdurauf_Fitrat dbr:Russian_humour dbr:Rhetorical_modes dbr:Nick_Cardy dbr:Family_folklore dbr:James_Allen_Ward dbr:Nikola_Tesla_electric_car_hoax dbr:Venus dbr:Joseph_Clinton_Robertson dbr:Der_Begriff_des_Instinktes_einst_und_jetzt dbr:Søren_Kierkegaard dbr:Judgement_of_Solomon dbr:Persian_literature dbr:Friedrich_Torberg dbr:Tor_Åge_Bringsværd dbr:Iron_law_of_oligarchy dbr:Mirror_test n99:_Read dbr:Três_Marias dbr:Rutherford_Aris dbr:Harold_Ballard n100: dbr:Boundary_Park dbr:Ronald_Ringsrud n101: n105: dbr:Alfred_Wahlforss dbr:Life_at_the_Bottom dbr:Narrative dbr:Ilf_and_Petrov_Rode_a_Tram dbr:Branding_national_myths_and_symbols dbr:Parastaseis_syntomoi_chronikai dbr:Outline_of_literature dbr:Arabic_literature dbr:Unintended_consequences n106:Hare n107: dbr:Simcha_Zissel_Ziv n108: dbr:Perverse_incentive n109:this dbr:Down_and_Out_in_Paris_and_London dbr:Bidam dbr:Tang_dynasty dbr:Reveries_of_the_Solitary_Walker dbr:Ion_Creangă dbr:The_George_Gund_Foundation dbr:Mary_Reeser dbr:Parable_of_the_Sunfish dbr:Turkish_wine dbr:Tåsinge dbr:Reverse_racism dbr:Retsina dbr:Madame_du_Barry dbr:Heiermann dbr:Julius_Schwartz n111: dbr:Synchronicity dbr:Sensationalism dbr:The_Clement_Peerens_Explosition dbr:Color_commentator n113:_Klein dbr:Propaganda_techniques dbr:Midnight_Marauders n114: dbr:Carmine_Infantino n115: dbr:Comicstaan dbr:Understanding_Media dbr:Dienekes dbr:Joshi_Kashimashi_Monogatari dbr:Wesley_Clark dbr:Heritage_Walk_Trivandrum dbr:Metallic_Metals_Act dbr:The_Meadows_of_Gold dbr:Digression n116: n117: n118: dbr:De_Officiis dbr:Setsuwa dbr:The_Pleasantries_of_the_Incredible_Mulla_Nasrudin n119:_As_Yet_Untitled dbr:Lake_County_Examiner

wdrs:describedby

n14:Bulgarian_language n14:Lithuanian_language n63:Cn n79:Bulgarian_language n14:Ancient_Greek n79:Psychologist

dct:subject

dbc:Short_story_types dbc:Folklore dbc:Traditional_stories dbc:Literature

dbo:wikiPageID

470031

dbo:wikiPageRevisionID

1122100134

dbo:wikiPageWikiLink

dbr:Informal_fallacy dbr:Lithuanian_language dbr:Scientific_method dbr:Psychologist dbr:Laughter dbr:Evidence dbr:Russian_humor dbc:Short_story_types dbr:Joke n36:Main_Page n36:anecdote n36:quirk dbc:Folklore dbr:Justinian_I dbc:Traditional_stories dbr:Procopius_of_Caesarea dbc:Literature dbr:Ancient_Greek dbr:Advertising dbr:Bulgarian_language dbr:Byzantine_Empire dbr:Estonian_language dbr:Testimonial dbr:Humor dbr:Scientific_evidence

foaf:isPrimaryTopicOf

wikipedia-en:Anecdote

prov:wasDerivedFrom

n61:0

n10:hypernym

dbr:Account

dbo:abstract

النوادر ومفردها نادر أو نادرة وهي الاشياء التي يقل وجودها أو حدوثها، فالنوادر من المعادن هي نفائسها، وكذلك النوادر من الأحداث نفائسها وأكثرها تسلية وإمتاعا، وبذلك أطلق على الأحداث الغريبة الوقوع والممتعة نوادر. كذلك سميت نوادر أبو نواس ونوادر الجاحظ ونوادر جحا وغير ذلك. نستطيع ان نسمي النوادر بالحكايات الشعبية الممتعة (الفلكلور) والمتوارثة من جيل إلى جيل. من خصائص أدب النوادر الخفة والظرافة ويُشترط في الفكاهي أن يكون صاحب ذكاء يجعله يبحث عن الحيلة ويتدبر الخطط وينسج خيوطها. ويمتاز بنظره الثاقب وبموهبته الأصلية التي تضفي عليه خفةً ولطفًا فتأتي فكاهته لبقة غير مصطنعة تفيض بالعذوبة. وتَرِدُ الفكاهة على شكل قصة موجزة ساخرة، تقوم أحيانا كثيرة على أساس النقد وتتميز بالخروج عن المألوف.ومن أصحاب النوادر الشهيرين جحا ومن نوادرة أنه مر عليه رجل فقير طالبا صدقة وكان جحا في الطابق العلوي فقال له جحا: ماذا تريد؟ قال: انزل الي حتى اخبرك نزل جحا ثم قال ماذا ماذا تريد إذا؟ قال الفقير: انا اريد صدقة قال جحا: حسنا اصعد معي صعد الفقير إلى الطابق العلوي فقال له جحا: أنا ليس معي صدقة قال الفقير: ولم أصعدتني إلى الطابق العلوي إذا؟ قال جحا: وأنت لم أنزلتني من الطابق العلوي لسبب تستطيع أن تخبرني إياه وأنا فوق؟. Een anekdote is een kort onthullend verhaal over een opmerkelijk voorval dat veelal een fenomeen of karaktereigenschap moet verklaren. Als zodanig is het onderdeel van het anekdotisch bewijs en wordt het vanwege de wet van de kleine getallen gezien als een matige onderbouwing van een hypothese. Om een wetenschappelijke uitspraak te kunnen doen, is meer data nodig zodat de wet van de grote getallen in werking kan treden. Overigens hoeft zelfs in dat geval een sterke correlatie niet te betekenen dat er sprake is van causaliteit en geldt ook dit nog niet als wetenschappelijk bewijs. Ondanks dit alles kunnen anekdotes waardevol zijn voor wetenschappelijk onderzoek omdat de observaties van opmerkelijke voorvallen kunnen dienen als beginpunt van onderzoek volgens de wetenschappelijke methode. In het bijzonder is het een kortere of langere humoristische vertelling, die in het verleden tot het genre van de grappige sprookjes behoorde. Deze grappige vertellingen werden vroeger wel boerden, kluchten en uien genoemd. Het woord stamt uit het Grieks: ἀνέκδοτον (anekdoton) betekent letterlijk 'niet uit het gegevene'. De Anekdota, geschreven rond 560 door Procopius van Caesarea, behandelen de geheime geschiedenis van de Byzantijnse keizer Justinianus, in feite een serie blikken in het privéleven van leden van het Byzantijnse hof. Nadat deze tekst ruim duizend jaar later voor het eerst was uitgegeven, in 1623 te Lyon, werd het woord anekdote geleidelijk opgenomen in de verschillende Europese talen. Tot dit soort grappige sprookjes (in het Duits 'Schwankmärchen' genoemd) behoren onder meer vertellingen over domme en slimme mensen, personen met een ongekend geluk, blunderende echtparen en onwijze geestelijken. In zulke grappige verhaaltjes konden meerdere grappige momenten zitten. Ze hoefden het niet per se te hebben van een krachtige punchline of clou. De oudste Nederlandstalige grappige verhalen stammen uit de middeleeuwen. Vanaf de late middeleeuwen werden ze verzameld in kluchtboeken. De moderne pendant van het grappige sprookje is de mop, die korter en puntiger is. In het spraakgebruik wordt tegenwoordig het begrip anekdote ook gebruikt voor een amusante of onderhoudende vertelling over een publiek bekend personage. Een anekdote wordt meestal niet opgenomen in een biografie, omdat het als te triviaal geldt of niet zeker genoeg op feiten berust. Anekdoten (of 'anekdotes') beginnen vaak als een stukje uit het echte leven, maar door herhaald doorvertellen kan het karakter veranderen tot complete fictie. In de literatuur wordt de anekdote beschouwd als een korte vorm van proza. Als genre behoort de anekdote tot het volksverhaal. Anekdota gertaera nahiz pertsona bati buruz kontatutako istorio laburra da, bitxikeriaz edo harrigarria izateagatik aipatzen dena eta maiz umore eta beldurrezko osagaiak dituena. Literaturan askotan erabiltzen den erretorikazko figura da, digresio moduan erabiltzeko. Anekdot adalah sebuah cerita singkat dan lucu atau menarik, yang mungkin menggambarkan kejadian atau orang sebenarnya. Anekdot selalu dikaitkan dengan tanggapan terhadap fenomena sosial. Sebuah anekdot merupakan sarana penyampaian pesan dan kritikan terhadap fenomena sosial melalui kemasan cerita lucu namun sarat makna. Anekdot selalu disajikan berdasarkan pada kejadian nyata namun, seiring berjalannya waktu modifikasi pada saat penceritaan kembali dapat mengubah sebuah anekdot tertentu menjadi sebuah fiksi, sesuatu yang diceritakan kembali tetapi "terlalu bagus untuk nyata". Terkadang menghibur, anekdot bukanlah lelucon, karena tujuan utamanya adalah tidak hanya untuk membangkitkan tawa, tetapi untuk mengungkapkan suatu kebenaran yang lebih umum daripada kisah singkat itu sendiri, atau untuk melukiskan suatu sifat karakter dengan ringan sehingga ia menghentak dalam kilasan pemahaman yang langsung pada intinya' (Anekdot bersifat alami dan sartire). Una anècdota és un conte curt que narra un incident interessant o entretingut, una narració breu d'un succés curiós. Sempre està basada en fets reals, un incident amb persones reals com personatges, en llocs reals. Tanmateix, amb el pas del temps les petites modificacions realitzades per cada persona que l'explica poden derivar en una obra fictícia, que segueix sent explicada però que tendeix a ser més exagerada. El mot prové de l'antic grec: ἀνέκδοτον, literalment 'sense lliurar-se', en el sentit d''inèdit' o 'sense publicar'. El va utilitzar l'historiador romà d'Orient Procopi de Cesarea, biògraf de Justinià I, en el llibre intitulat Ἀνέκδοτα, Anekdota, traduït com a Memòries inèdites o Història secreta, i que consisteix principalment en una col·lecció d'incidents curts de la vida privada de la cort romana d'Orient. Gradualment el terme «anècdota» es va anar aplicant a qualsevol història curta usada per il·lustrar una moral o idea. En llengües com el rus, el búlgar, l'estonià o el lituà el mot es refereix a qualsevol història curta, en la forma d'acudit, sense que calgui que tingui una base real o biogràfica. Encara que de vegades siguin humorístiques, les anècdotes no són acudits, ja que el seu propòsit principal no és simplement provocar el riure, sinó expressar una realitat més general que el conte curt per si mateix, o donar forma a un tret en particular d'un personatge o el funcionament d'una institució referint-se a la seva mateixa essència. Un monòleg breu que comenci amb «Un professor pregunta al seu alumne…» probablement serà un acudit. Un monòleg breu que comenci amb «Una vegada un professor va preguntar a Carl Friedrich Gauss…» serà una anècdota. Així, està més a prop de la paràbola que de la faula, amb personatges animals i figures humanes genèriques, però és diferent de la paràbola en la seva especificitat història. Una anècdota tampoc és una metàfora ni té una moralitat, una necessitat tant en la paràbola com a la faula. 일화(逸話)는 세상이나 세상 사람들에게 잘 알려지지 않은 흥미로운 이야기, 세인의 눈에서 벗어난 이야기이다. 특정 인물이나 사물에 얽힌 흥미로운 이야기가 많다. 동의어로 한국어/일본어식 영어인 에피소드(episode)가 있다. 轶事（英語：anecdote），也称作逸事、軼聞，指的是大多数人可能并不知道的趣事，或者未经出版发行的一些奇异事情。 轶事经常是基于一件真实的事情，涉及的人物无论是否有名都是真实存在的。然而，随着时间的推移，轶事经过互相传播逐渐修改成脱离原意，但仍编得“足够真实”使人相信。有时候轶事并不是笑话，这是因为他们的主要目的不單純是引人发笑，而是揭示比故事本身简短的道理。诺瓦利斯提出了“轶事是历史的元素 — 一段历史的成份或警句”的说法。 Anekdoto estas mallonga, kurioza aŭ sprita rakonto, rilata ofte al konata historia aŭ vivanta persono kaj kiu havas ian -ofte humuran– kulminon. Diferenciĝas el normala rakonto pro ties mallongeco kaj de aliaj similaj tipoj de rakontoj pri nur humura celo, sen instruintenco. Eine Anekdote (griechisch ἀνέκδοτον, anékdoton, „nicht herausgegeben“) ist eine kurze, oft geistreiche oder witzige Schilderung einer bemerkenswerten oder charakteristischen Begebenheit, meist im Leben einer Person. Die drei wichtigsten Merkmale der Anekdote sind die scharfe Charakterisierung einer oder auch mehrerer Personen, die Reduktion auf das Wesentliche und die Pointe. In der Alltagssprache ist eine Anekdote die (meist mündliche) Schilderung einer kuriosen, ungewöhnlichen oder seltsamen Begebenheit, ohne jeden literarischen Anspruch. Die Urheber solcher alltäglich kursierenden Anekdoten sind – ähnlich wie die von Witzen – oft unbekannt. Andererseits gibt es Anekdoten auch als literarisches Genre. Darüber hinaus wird beispielsweise in der Medizin ein Kenntnisstand als „anekdotisch“ bezeichnet, der auf unsystematisch gewonnenen einzelnen Berichten beruht. 逸話（いつわ、英: anecdote）とは、世間や世人にあまり知られていない興味深い話、世人の目から逸した（逃れた）話のこと。 Anegdota (gr. τὸ ἀνέκδοτоν, to anekdoton „nieopublikowane” od ἀν-, an- „nie-” i ἔκδοτος, ékdotos „opublikowane”, z ἐκ-, ek- „na zewnątrz” i δίδωμι, dídōmi „daję”) – krótka forma literacka, zawierająca prawdziwe lub zmyślone opowiadanie o zdarzeniu z życia znanej postaci, żyjącej albo historycznej, lub z życia określonego środowiska czy grupy społecznej. Anegdota ma wydźwięk humorystyczny, może jednak zawierać również pierwiastki dydaktyczne. Charakterystyczną cechą gatunku jest wyraziste zakończenie i obecność niespodziewanej puenty. Anegdoty mogą być fragmentami większych utworów literackich, np. wspomnień, listów i biografii. W średniowieczu często stanowiły część kazań. Wcześniej termin ten oznaczał niepublikowane dzieło danego autora (od Anegdot – nieprzyzwoitych opowiadań o Justynianie I, rozpowszechnianych w obiegu ustnym, autorstwa Prokopiusza z Cezarei). Una anécdota (del griego antiguo ἀνέκδοτον, anékdoton, no publicado) es la breve exposición de incidentes curiosos, interesantes o entretenidos.​ Por lo general humorísticas, las anécdotas no son chistes, pues su principal propósito tiene un trasfondo moralizante, lo que podría acercarla más a la parábola que a la fábula. Tampoco es una metáfora ni tiene una moraleja.​ Το ανέκδοτο είναι μια σύντομη, αποκαλυπτική αφήγηση ενός μεμονωμένου ατόμου ή ενός περιστατικού. Περιστασιακά εύθυμα, τα ανέκδοτα διαφέρουν από τα αστεία, επειδή ο πρωταρχικός σκοπός τους δεν είναι απλά να προκαλέσουν γέλιο αλλά να αποκαλύψουν μια γενικότερη αλήθεια, χαρακτηρίζοντας κάποιο άτομο, αποκαλύπτοντας συγκεκριμένες ιδιορρυθμίες ή χαρακτηριστικά, πρόσωπα, τόπους ή πράγματα, μέσα από τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες μιας σύντομης αφήγησης. Το ανέκδοτο μπορεί να είναι αληθινό ή φανταστικό και η ανέκδοτη απόκλιση είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό των λογοτεχνικών έργων. Ακόμη και τα προφορικά ανέκδοτα περιλαμβάνουν τυπικά υπερβολική και δραματική μορφή σχεδιασμένη για να ψυχαγωγήσει τον ακροατή. Ωστόσο, το ανέκδοτο παρουσιάζεται πάντα ως καταγραφή ενός πραγματικού περιστατικού, που αφορά σε πραγματικά πρόσωπα και συνήθως σε κάποιο αναγνωρίσιμο τόπο. Σύμφωνα με τον Γιούργκεν Χάιν (Jürgen Hein), επιδεικνύουν «έναν ιδιαίτερ ρεαλισμό» και «ιστορική διάσταση». Η λέξη ανέκδοτο προέρχεται από τον Προκόπιο της Καισάρειας, βιογράφο του Ιουστινιανού Α΄, ο οποίος έγραψε ένα έργο με τίτλο Ἀνέκδοτα, κατά κύριο λόγο μια συλλογή μικρών συμβάντων από την ιδιωτική ζωή της βυζαντινής αυλής. Σταδιακά, ο όρος «ανέκδοτο» άρχισε να εφαρμόζεται σε κάθε σύντομη ιστορία που χρησιμοποιήθηκε για να τονίσει ή να απεικονίσει όποιο σημείο επιθυμούσε ο συγγραφέας. Στο πλαίσιο του χιούμορ ο όρος ανέκδοτο αναφέρεται σε κάθε σύντομη χιουμοριστική ιστορία, χωρίς την ανάγκη πραγματικής ή βιογραφικής προέλευσης. Anekdot (grekiska: Ἀνέκδοτα Anékdota, icke-utgiven) är en kortare, ofta humoristisk, redogörelse av en händelse, vanligen med någon form av slutpoäng. Det är en kort och uddig berättelse om en mer eller mindre märkvärdig tilldragelse eller om ett karaktärsdrag, ett träffande yttrande, en egenhet hos en person eller just själva tinget kopplat till berättelsen. I vetenskapliga sammanhang är en anekdot ett enskilt exempel som används för att styrka ens påståenden. Anekdotisk bevisföring anses inom naturvetenskap allmänt sämre än vetenskaplig bevisföring framtagen genom deduktion. Истори́ческий анекдо́т — короткая поучительная история из жизни. История обязательно должна происходить с реальными людьми, в реально существующих местах, и базироваться на реальной жизни. Исторический анекдот не является разновидностью анекдота. Исторический анекдот не обязательно является смешным и, в любом случае, юмор не является самоцелью. «Ἀνέκδοτα» (греч. «неизданное») назывался посмертно опубликованный труд Прокопия Кессарийского, направленный против императора Юстиниана и его жены Феодоры (VI в.). Слово объяснено в основанной Дидро «Энциклопедии, или Толковый словарь наук, искусств и ремёсел» следующим образом: «Анекдоты — слово, относящееся к древней и новой истории, которым греки называли дела, впервые становящиеся известными публике... Это слово употребляется в литературе для обозначения секретных историй о поступках, происходивших внутри кабинетов и при дворах монархов. Но кроме этих тайных историй, претендующих на истину, но в большинстве случаев ошибочных или, по крайней мере, подозрительных, критики именуют анекдотами все писания, какого бы они ни были жанра, которые ещё не были опубликованы». Вольтер дал такое определение анекдотов: «…это узкая полоска, где подбирают остатки колосков после обильной жатвы истории; это маленькие подробности, которые долго оставались скрытыми, откуда и происходит название „анекдоты“; они интересуют публику, когда касаются знаменитых персонажей». В XVIII—XIX веках исторические анекдоты были весьма распространены в России; именно этот жанр имел в виду Пушкин, говоря об Онегине: И дней минувших анекдотыОт Ромула до наших днейХранил он в памяти своей. Воспоминания и записки очевидцев, рядовых людей, непосредственно воспроизводящих картину нравов и характеров какой-либо эпохи могут иметь большое значение. Часто они становятся частью литературных произведений: именно как исторические анекдоты или как основа художественного сюжета. В предисловии к «Хронике царствования Карла IX» Проспер Мериме писал: «В истории я люблю только анекдоты, а из анекдотов предпочитаю такие, в которых, как мне подсказывает воображение, я нахожу правдивую картину нравов и характеров данной эпохи». Здесь сказывается отнюдь не пристрастие к историческим анекдотам и курьёзам, в котором нередко обвиняли писателя, а стремление к достоверности, жизненной правде. Представляя собой небольшой рассказ о поступках знаменитых людей, исторический анекдот выделяется соотнесённостью с историческим, линейным временем. Установка на достоверность, истинность исторического анекдота отражается в относящихся к нему русских жанровых определениях: «быль», «бывальщина» и т. п. Вместе с тем исторический анекдот роднит с обычным анекдотом ориентация на «посвящённого» адресата, знакомого с контекстом. An anecdote is "a story with a point", such as to communicate an abstract idea about a person, place, or thing through the concrete details of a short narrative or to characterize by delineating a specific quirk or trait. Occasionally humorous, anecdotes differ from jokes because their primary purpose is not simply to provoke laughter but to reveal a truth more general than the brief tale itself. Anecdotes may be real or fictional; the anecdotal digression is a common feature of literary works and even oral anecdotes typically involve subtle exaggeration and dramatic shape designed to entertain the listener. An anecdote is always presented as the recounting of a real incident involving actual people and usually in an identifiable place. In the words of Jürgen Hein, they exhibit "a special realism" and "a claimed historical dimension". Un aneddoto è un episodio di carattere storico ma marginale e poco noto o caratteristico relativo a un evento o a un personaggio rilevante (una "curiosità"). Può assumere la forma di aforisma o breve racconto all'interno di un discorso più ampio. Il termine deriva dal greco anékdotos, che significa letteralmente "inedito", quindi ignoto ai più, che in origine indicava appunto gli scritti non pubblicati o mantenuti segreti. L'aneddoto può essere usato a scopo moraleggiante, didattico o retorico, per citare un esempio concreto dell'argomento o principio di cui si sta trattando, o anche a scopo satirico e umoristico o per il semplice gusto della curiosità.Nella retorica può essere utilizzato per cercare di suffragare la fondatezza di un principio citando una circostanza come esempio della sua applicazione; si tratta tuttavia di un espediente che, dal punto di vista della logica, è ingannevole, in quanto propone di dimostrare una verità universale focalizzandosi su un caso particolare. Gli scritti satirici o giornalistici utilizzano spesso l'aneddoto come un ingrediente utile per arricchire la cronaca o la critica. Il repertorio degli aneddoti e l'arte di scriverli e raccoglierli è detto aneddotica. Une anecdote du grec α préfixe privatif et εκδοτος : non publié, inédit, est une particularité historique, un trait de mœurs ou de caractère, un détail secondaire de l’action, une petite histoire qui se raconte plaisamment et se retient aisément car faisant appel aux sentiments : humour, horreur, etc. et dont la transmission orale est, en conséquence, aisée.

dbo:wikiPageLength

4613

dbp:wikiPageUsesTemplate

dbt:Cn dbt:Cite_EB9 dbt:Cite_EB1911 dbt:Short_description dbt:About dbt:Authority_control dbt:Reign dbt:Main dbt:Reflist dbt:Circa